-Απόσπασμα από τα μηνύματα της Αληθινής Εν Θεώ Ζωής…
«Πότε Θα Εκδώσουν Μια Ομόφωνη Απόφαση Να Εορτάζουν Την Εορτή Του Πάσχα Την Ίδια Ημερομηνία;
21 Δεκεμβρίου 1992
Κόρη της Ιερής Μου Καρδιάς, θα ήθελα να γράψεις. Άκου τη Φωνή Μου από τον Ουρανό.
Τα Λόγια Μου για Συμφιλίωση, Ειρήνη και Ενότητα δεν εισακούστηκαν, ούτε έγιναν σεβαστά. Μίλησα μια φορά και δεν θα ξαναμιλήσω. Δεν θα προσθέσω τίποτε καινούργιο.
Κύριε, δεν είναι εύκολο καθώς φαίνεται…
Θέλω η φωνή σου να βροντήσει τούτη τη φορά τον Ιανουάριο! Θέλω η φωνή σου να βροντήσει πιο δυνατά από ποτέ! Θα μιλήσεις εκ μέρους Μου. Να ακούσει όλος ο κόσμος: Οι μέρες είναι μετρημένες, δεν έχει μείνει πολύς καιρός και η χάρη που σκέπαζε την ανθρωπότητα θα λήξει απότομα και ξαφνικά… Και θα γίνει αυτό ώστε ο κόσμος να συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλη ήταν η Ευσπλαχνία Μου και η Καλοσύνη Μου που έρρεαν από ψηλά χρόνο με το χρόνο…
Πες σε όσους εργάζονται για την ενότητα να κοιτάξουν ψηλά στον ουρανό. Βλέπουν πόσο απέχει από τη γη; Το ίδιο απέχουν και οι καρδιές τους η μια από την άλλη, είναι τόσο απομακρυσμένες. Πότε θα εκδώσουν μια ομόφωνη απόφαση να εορτάζουν την εορτή του Πάσχα την ίδια ημερομηνία;
Έχω κουραστεί να ακούω την ευγενική τους γλώσσα, μπορεί γι’ αυτούς να είναι πρέπουσα και εύγλωττη, αλλά σε Εμένα ακούγεται σαν ήχος χάλκινης καμπάνας αφού είναι κούφια και χωρίς νόημα. Ήρθα να τους μιλήσω, πρώτα από ενδιαφέρον, ύστερα από οίκτο, αλλά κανείς μέχρι σήμερα δεν χαμήλωσε τη φωνή του για να ακούσει τη δική Μου Φωνή.
Αλλοίμονο σε εσάς, που λέτε πως είστε στην υπηρεσία Μου αλλά εμποδίζετε τη Βασιλεία Μου να βρει την ενότητα και τη σταθερότητα! Αλλά δεν είστε εσείς που θα ενώσετε τη Βασιλεία Μου… Γιατί τίποτα δεν καταλαβαίνετε κι ούτε ποτέ θα καταλάβετε… Αν εσείς, παρά τα ουράνια καλέσματά Μου, δεν βυθομετρήσατε τα βάθη της Καρδιάς Μου, πώς θα ερευνήσετε τις αποφάσεις του Νου Μου, πώς μπορείτε να εμβαθύνετε στα Πλούτη της Ιερής Μου Καρδιάς;
Δεν μίλησα με παραβολές, ούτε μίλησα με γρίφους. Χρησιμοποίησα απλά λόγια για να σας μιλήσω. Επέπληξα τους υπεύθυνους και τους συγκέντρωσα για να τους μιλήσω, έδωσαν όμως σημασία στις προτροπές της Καρδιάς Μου; Ήταν καθήκον τους να κάνουν μια επίσημη έκκληση. Επέπληξα τις αρχές. Δεν ήρθα εκείνη τη μέρα για να τους επιτεθώ, αλλά να τους προσφέρω λάδι να γεμίσουν τα λυχνάρια τους, ώστε να μη γίνει μεγαλύτερη ζημιά στην Εκκλησία Μου. Πόσοι απ’ αυτούς άπλωσαν τα χέρια στον ουρανό για να Με επικαλεστούν; Αντιλαμβάνονται άραγε πώς δυο φορές το Αίμα Μου χύνεται σαν νερό;
Είθε οι στεναγμοί Μου να φτάσουν τούτη τη φορά στ’ αυτιά τους… Αυτό που φύτεψε το Δεξί Μου Χέρι κόπηκε στα δύο, ύστερα στα τρία, ύστερα έγινε κομμάτια. Πού είναι το ακέραιο αμπέλι που είχα φυτέψει; … Υπήρχε κάποτε ένα αμπέλι. Περίμενα κάθε εποχή να δώσει σταφύλια. Σκέπαζε κοιλάδες, βουνά και απλωνόταν πέρα απ’ τις θάλασσες, γιατί είχε ριζώσει στην ιδιοκτησία Μου, στην κληρονομιά Μου. Είχα απλώσει τα κλαδιά του για να φτάσουν στις τέσσερις γωνιές της γης και να γεμίσουν τον κόσμο με καρπό. Αυτοί όμως αντί να το φροντίσουν, το παραμέλησαν, και άφησαν τα αγκάθια και τους βάτους να πληθύνουν γύρω του και να πνίξουν το ένα μετά το άλλο τα κλαδιά του, το ένα μετά το άλλο τα βλαστάρια του. Αυτό το εκλεκτό φυτό που είχε φυτέψει η Δεξιά Μου είναι ισοπεδωμένο τώρα και η ομορφιά και η δόξα και ο καρπός που έδινε, έπεσαν σαν σάπιος καρπός.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να φουσκώνετε από έπαρση και σταματήστε να έχετε περήφανο βλέμμα μήπως και πληθύνουν τα σφάλματά σας, και τα έργα σας πέσουν στο δικό σας κεφάλι. Ήρθα να γεμίσω το λυχνάρι σας με λάδι, ανάψτε το και χρησιμοποιήστε το τώρα για να δείτε πού πηγαίνετε. Εκείνος που θα παραμελήσει να ανάψει τούτη τη φορά το λυχνάρι του και να το χρησιμοποιήσει, θα του αφαιρεθεί και θα δοθεί σε κάποιον άλλο. Ας προσευχηθούν και ας πουν αυτά τα λόγια:
Ω Κύριε,
Εσύ που στέκεσαι ανάμεσά μας, ποίμανέ μας.
Στήσε τον Βασιλικό Σου Θρόνο στο μέσο της αμπέλου Σου
και δώσε μας τις προσταγές Σου.
Ω, Άγιε Κύριε πάσης αγιότητας,
καθάρισέ μας για να διαφυλάξουμε
την ακεραιότητα του Οίκου Σου και της αμπέλου Σου,
μεσολάβησε σπλαχνικά και προστάτεψε
αυτό που καλλιέργησε η Δεξιά Σου.
Σε απογοητεύσαμε αλλά γνωρίζουμε,
πιστεύουμε και ελπίζουμε,
πως θα ανοίξεις διάπλατα τις Πύλες Σου,
και θα αφήσεις το Ποτάμι της Ζωής
να πλημμυρίσει το αμπέλι Σου,
κι άλλη μια φορά θα ξεφυτρώσουν απ’ αυτό κλαδιά
που θα δώσουν καρπό και θα γίνει ένα αμπέλι βασιλικό,
μεγαλόπρεπο όσο ποτέ άλλοτε,
επειδή το Άγιο Πνεύμα Σου, ο χορηγός της Ζωής
θα το επισκιάζει. Αμήν.
Κι εσύ, Βασούλα Μου, θα διδαχθείς απ’ τις δοκιμασίες σου να είσαι υπομονετική. Δεν έχεις ακούσει πως η υπομονή φέρνει την καρτερία και η καρτερία φέρνει ελπίδα; Κι αυτή η ελπίδα, πάνω σ’ αυτή την ελπίδα θα στερεώσω την Βασιλεία Μου. Ας Με δοξάσει τώρα κάθε κομμάτι της ύπαρξής σου.
Το Άγιο Πνεύμα Μου σε σφράγισε με τη Σφραγίδα Μου, γι’ αυτό μη φοβάσαι. Ποιμένες, ιερείς, διδάσκαλοι, επίσκοποι και καρδινάλιοι θα αναγνωρίσουν το Κάλεσμα του Ποιμένα και θα ανανεώσω το πνεύμα τους ώστε να συνθλιβεί ο παλιός τους εαυτός και τότε θα αντιληφθούν πλήρως πως βρίσκομαι στο δρόμο της επιστροφής Μου για να μεταμορφώσω όλη τη δημιουργία Μου με δικαιοσύνη και αγιότητα που προέρχονται από την
Αλήθεια».
“Αληθινή Εν Θεώ Ζωή” τηλέφωνο επικοινωνίας/πληροφοριών: 6970340440