Από τη μητρόπολη Κορίνθου αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Η Εκκλησία μας την 14η Φεβρουαρίου εορτάζει την μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος Νικολάου (+1554) του εξ Ιχθύος (Ψάρι σήμερα) Κορινθίας, ο οποίος μαρτυρικά παρέδωσε την ψυχή Του στην Κωνσταντινούπολη.
Οι κάτοικοι του χωριού περίλαμπρα τιμούν τον «συγχωριανό» τους Άγιο στον Ι. Ναό που έχουν ανοικοδομήσει προς τιμή Του, από το έτος 1968, με Αρτοκλασίες, Ιερή Λιτανεία της Εικόνας Του και βέβαια με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι όσοι κάτοικοι του χωριού φέρουν το όνομα Νικόλαος εορτάζουν τα ονομαστήριά τους κατ’ αυτήν την ημέρα.
Την παραμονή, 13η Φεβρουαρίου 2025, τελέσθηκε ο Μέγας Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και επακολούθησε η Λιτάνευση της Εικόνας του Αγίου, παρά τις δύσκολες σχετικά καιρικές συνθήκες.
Το πρωί της 14ης Φεβρουαρίου 2025 ο Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος, ετέλεσε τον Πανηγυρικό Όρθρο και στη συνέχεια την Θεία Λειτουργία
Ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στον χορό των Νεομαρτύρων Αγίων των μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως μαρτυρησάντων, αυτών των νέων Μαρτύρων που κατίσχυναν «παλαιάν πλάνην» και κατά το διάστημα της σκληρής δουλείας με τα άγια αίματά Τους επότισαν το δένδρο της ελευθερίας διαφυλάσσοντας την αληθινή πίστη στις ψυχές των υπόδουλων Ελλήνων και θέτοντας τον μαρτυρικό Τους θάνατο ανάχωμα στον εξισλαμισμό.
Δωδεκάχρονο παιδί ο Νικόλαος ορφανεύει και από τους δύο γονείς Του και φεύγει από το Ψάρι Κορινθίας μαζί με άλλους συγχωριανούς Του για να εγκατασταθεί στην Συληβρία της ανατολικής Θράκης. Εκεί εργαζόταν ως πλανόδιος παντοπώλης. Μεγαλώνοντας νυμφεύθηκε Χριστιανή σύζυγο και απέκτησε παιδιά. Προόδευσε όμως και ως Χριστιανός οικογενειάρχης και ως έμπορος προκαλώντας τον φθόνο των Τούρκων, οι οποίοι Τον κατήγγειλαν στον τότε έπαρχο της Κωνσταντινουπόλεως Σινάν ως υβριστή του Προφήτου τους Μωάμεθ.
Συνελήφθη ο Άγιος, ομολόγησε την πίστη Του στον Τριαδικό Θεό, βασανίστηκε φρικτά, διαπομπεύθηκε στους δρόμους της Κωνσταντινουπόλεως, οδηγήθηκε στον ιππόδρομο της Πόλης όπου είχαν ανάψει μεγάλη φωτιά και τον έκαιαν σταδιακά, ώσπου την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 1554 λύγισε και έπεσε, τότε ο δήμιος τέντωσε την βαρειά αλυσίδα που Του είχαν βάλει στον λαιμό και τον καρατόμησε παραδίδοντας την φωτεινή ψυχή Του στον Θεό.
Η μαρτυρική θυσία του Αγίου Νικολάου του εξ Ιχθύος για να κρατήσει την πίστη του Χριστού σε χρόνους «δίσεκτους» προετοιμάζοντας μέσα στην βαθειά σκλαβιά τον απελευθερωτικό αγώνα, ώστε εμείς σήμερα ν’ απολαμβάνουμε ελεύθερη Πατρίδα, χρεώνει όλους μας αυτήν την Ορθόδοξο Χριστιανική Πίστη να την διαφυλάξουμε «ως κόρην οφθαλμού».
Η αιτία του μαρτυρικού θανάτου του Νεομάρτυρος Νικολάου υπήρξε ο φθόνος για την πρόοδο Του, αυτή η πίκρα και δυσαρέσκεια, κατά τον Μ. Βασίλειο, για τα αγαθά και την ευτυχία του πλησίον μας…»