Σε άρθρο αναγνώστη μας αναφέρεται:
“Ο πατέρας μου συνταξιούχος αξιωματικός του ναυτικού επιχείρησε να αλλάξει εταιρία ρεύματος στα 80 του χρόνια, οι κύριοι της εταιρίας έξυπνα σκεπτόμενοι (σου λένε αν πεθάνει μεθαύριο από που θα πληρωθούμε) δεν δέχτηκαν, και έτσι ανάγκασαν εμένα από την Κεφαλονιά όπου δούλευα εποχιακός, να έρθω στην εξωτική Κορινθία για να υπογράψω να μπει στο όνομά μου το ρεύμα για λογαριασμό του αγαπημένου πατέρα.
Η υγεία του πατέρα όμως επιδεινώθηκε ραγδαία και με το αλτσχάιμερ που τον ταλαιπωρούσε έφυγε πολύ πρόωρα από την ζωή, και λόγω του ότι έπρεπε να παλέψει με την υγεία του και με την πενιχρή κομμένη σύνταξή του, άφησε εντέλει ένα ποσό των 4.200 ευρώ απλήρωτο.
Καθώς γύρισα και κρατάω εγώ το σπίτι πλέον του συγχωρεμένου πατέρα, καλούμαι να πληρώσω εγώ το ποσόν αυτό που μου αφέθηκε.
Ο μόνος τρόπος που μπορούσα να τους ξεχρεώσω ,ήταν να αφήνω κάθε εβδομάδα από 100 ευρώ ,από τα έσοδα που προέκυψαν από δουλειά που βρήκα στον νομό Κορινθίας .Έτσι με αυτόν τον τρόπο κατάφερα στους 11 μήνες όπου ανέλαβα αυτό το έργο να κατεβάσω το χρέος στις 3000.
Μιας και η πολιτική των εταιριών και η κοινωνική πολιτική της Ελλάδας για τον Έλληνα φορολογούμενο δεν το επιτρέπει, από εχθές ζω χωρίς ρεύμα στο φτωχικό μου. Θα επιθυμούσα να μου έδιναν την ευκαιρία και τον χρόνο να τους ξεπληρώσω .
Επίσης για να είμαι ειλικρινής με εξοργίζει που δίπλα μου κάποιες ομάδες ανθρώπων λόγω του ότι είναι πολυπληθείς και έχουν πολλές ψήφους, έχουν ρεύμα δωρεάν (κλέβοντας) στην γενέτειρά μου. Θα ήθελα τουλάχιστον να βοηθούν οικονομικά την χώρα μου πληρώνοντας φόρους ,έστω τα τυπικά.
Το μόνο καλό είναι ότι παρόλο που έχω κομμένο ρεύμα δεν θα μου λείψει η μουσική και τα τραγούδια. Όσο για το μέλλον, θα κοιτάξω να το δω θετικά και να αποκτήσω εμπειρίες ζώντας χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ,σαν survivor στον Άγιο Δομίνικο”.
