Από τον Κορίνθιο επιχειρηματία Δ. Ραψωματιώτη αναφέρεται:
“Είμαστε σπίτι! Ζούμε δημιουργικά – στοχαζόμαστε – καταγράφουμε.
Ζούσε σε μια εποχή που δεν μπορείς να πεις ό,τι ξεπέρασες μεγάλες δοκιμασίες γιατί, εκτός από πραγματικά λίγους, οι περισσότεροι θα στεναχωρηθούν που θα σε δουν δυνατό και ότι τα καταφέρνεις, ενώ αυτοί δεν μπορούν, απλά γιατί δεν προσπαθούν.
Δεν πρόκειται να καταλάβουν πόση αξία έχει να έχεις δεμένη οικογένεια και να προσπαθούν όλοι.
Δεν πρόκειται να καταλάβουν ότι έχεις νέα παιδιά που έχουν μάθει από το δημοτικό ακόμη να δουλεύουν στο εργοστάσιο, στη δουλειά της οικογένειας, στη δική τους δηλαδή.
Δεν πρόκειται να καταλάβουν ότι δυο αδέρφια με δύο συννυφάδες ζουν στο ίδιο σπίτι, απλά τους χωρίζουν δύο πόρτες για το κάθε διαμέρισμα, αλλά είναι σαν να είναι όλοι μαζί.
Ακόμα και η αδερφή, παντρεμένη χρόνια, είναι το ίδιο ενωμένη και η ίδια και όλη της η οικογένεια.
Δεν πρόκειται να καταλάβουν ότι οι γονείς, ακόμη και όταν μεγαλώσουν πολύ και σε έχουν ανάγκη, ακόμη και καθημερινά, δεν είναι βάρος και πρόβλημα, αλλά χαρά που ζουν ακόμα και που είναι το σύμβολο της ενότητας της οικογένειας.
Δεν μπορούν να καταλάβουν πως είναι να βάζεις στόχους που στην αρχή κάποιοι να σε κοροϊδεύουν γιατί στο μυαλό τους φαντάζουν άπιαστοι, και όταν αρχίζεις να υλοποιείς τότε να πέφτουν όλοι επάνω να σε πολεμούν, να σε ειρωνεύονται, να λένε ψέματα και να σε κατηγορούν, απλά γιατί στο δικός τους μικρό μυαλό δεν μπορούν να το δεχτούν. Ακόμη και κάποιοι να νομίζουν ότι θα σε φοβίσουν για να τους δώσεις μερίδιο της επιτυχίας ή των χρημάτων της δουλειάς σου.
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι όσο και να στήνουν ψεύτικες καταγγελίες, υπερβολικές και μονόπλευρες διαπιστώσεις, ακόμη και τη μεγαλύτερη δολιοφθορά, όταν υπάρχει μια δυνατή ομάδα εργαζομένων, στελεχών και συνεργατών όλα μπορείς να τα ξεπεράσεις.
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι όταν φέρονται αχάριστα, σε εκμεταλλεύονται και μετά σε πουλάνε ή προσπαθούν να σε μειώνουν, μπορεί να σε στενοχωρούν, αλλά στο τέλος η αλήθεια θα νικήσει και όσοι έχουν τη δύναμη να εκτιμούν θα το κάνουν, γιατί έτσι απλά, η γνώμη αυτών που εκτιμούν, μας ενδιαφέρει.
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ακόμη και όταν όλοι γύρω μας λένε ότι «όλα τελειώνουν» πάντα υπάρχει ελπίδα και εμείς δεν την αφήνουμε να χαθεί, όσο μικρή είναι η πιθανότητα, όσο και δύσκολο μπορεί να φαίνεται.
Έτσι λοιπόν κερδίσαμε για άλλη μια φορά
«Ο πατέρας μας μετά από 40 μέρες στο νοσοκομείο, στην εντατική γύρισε σπίτι και είναι μαζί μας».
