Από τη μητρόπολη Κορίνθου μεταξύ άλλων αναφέρεται: «Σύμφωνα με το ανακοινωθέν πρόγραμμα της Μ. Τεσσαρακοστής από την Ι. Μητρόπολή μας την Δ’ Κυριακή των Νηστειών, 30 Μαρτίου 2025, στον Καθεδρικό Ι. Ναό του Απ. Παύλου στην Κόρινθο, τελέσθηκε, χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κεγχρεών κ. Αγαπίου, ο Ε’ Κατανυκτικός Εσπερινός, στον οποίο έλαβαν μέρος οι Πανοσ. Αρχιμ. π. Δαμασκηνός Γεννηματάς, οι Αιδεσ. Πρωτ/ρος π. Αθανάσιος Κοντογιάννης, Εφημέριοι του εν λόγω Καθεδρικού Ι. Ναού, ο Σταυροφόρος – Οικονόμος π. Δημήτριος Στεργιόπουλος, Εφημέριος Ι. Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Ιωνίας (Συνοικισμού) Κορίνθου και ο Διάκονος π. Άγγελος Σαλάτας, ενώ παρίσταντο και όλοι οι Εφημέριοι της πόλεως Κορίνθου.
Στον Κατανυκτικό Εσπερινό συμπροσευχόμενος παραυρέθηκε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κ. Διονύσιος, ο δε ορισθείς ομιλητής Αιδεσ. Πρωτ/ρος π. Παναγιώτης Μαυραγάνης, Προϊστάμενος του Καθεδρικού Ι. Ναού Απ. Παύλου και Αρχιερατικός Επίτροπος Κορίνθου – Λουτρακίου, ανέπτυξε το θέμα του: «Ο Άγιος Ιωάννης της κλίμακος – Οδηγός προς την πνευματική ανάβαση».
Αρχικά ο ομιλητής ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κορίνθου κ. κ. Διονύσιο για την ανάθεση του κηρύγματος. Έκανε μια εισαγωγή με αναφορά στον βίο του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτη, στον ασκητικό του βίο στην έρημο του Σινά, τον Στ’ μ.Χ. αιώνα, κοντά στον γέροντά του Αββά Μαρτύριο αλλά και στην αφορμή της συγγραφής του βιβλίου της Κλίμακος, που ήταν η παράκληση του ηγουμένου της Ραϊθούς, να γράψει ένα έργο, το οποίο, ως απόσταγμα της εμπειρίας του, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την καθοδήγηση των Μοναχών του.
Αφού ξεκαθάρισε την σημαντικότητα του βιβλίου αυτού τόσο για τους Μοναχούς όσο και για τους Λαϊκούς, προχώρησε στην ομιλία που αφορούσε δύο Κεφάλαια της Κλίμακος, το 22ο που σχετίζεται με το πάθος της Υπερηφάνειας και το 28ο που σχετίζεται με την αρετή της Προσευχής.
Στην αναφορά για το πάθος της υπερηφανείας την τοποθέτησε ως τη μήτρα και την αιτία όλων των πτώσεων και των αμαρτημάτων, καθώς απομακρύνει τον άνθρωπο από την αναγνώριση του Θεού, ως αιτίου κάθε αγαθού, και πρότεινε ως φάρμακο την αρετή της αυτομεμψίας. Στη συνέχεια έκανε αναφορά στην αρετή της προσευχής, την οποία, κατ’ αντιπαράθεση με την υπερηφάνεια, τοποθέτησε ως μήτρα όλων των αρετών αφού αποτελεί γέφυρα προς τον Θεό και προσδιόρισε τις προϋποθέσείς της…»