Από τη μητρόπολη Κορίνθου αναφέρεται: «Το Σάββατο, 29 Οκτωβρίου 2022, στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Αναστάσεως Χριστού Λουτρακίου, τελέσθηκε Θ. Λειτουργία στην οποία παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος και ο Θεοφιλέστατος Βοηθός Επίσκοπος, Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως μας και Ηγούμενος της Ι. Μονής άγιος Κεγχρεών κ. Αγάπιος.
Στην συνέχεια ιερολογήθηκε Αρχιερατικό Ιερό Μνημόσυνο, με την ευκαιρία της συμπληρώσεως εννέα ετών από την εις Κύριον εκδημία του μακαριστού Επισκόπου Κανώπου (του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας) κυρού Σπυρίδωνος (κατά κόσμον Ιωάννου Μηλιώτη), μεγάλου Ευεργέτου της Αποστολικής Ιεράς Μητροπόλεώς μας, αφού μετά θάνατον και παρά την αρχική του επιθυμία να περιέλθει αυτή στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας προσωπικώς δια τας προς αυτόν υπηρεσίες του, τελικώς μετά από την επιμονή και την παράκλησή του Ποιμενάρχου μας άφησε άνευ όρων την ακίνητη περιουσία του στην Ι. Μητρόπολή μας, ώστε να ενισχύει και να υποστηρίζει το μεγάλο και σημαντικό φιλανθρωπικό έργο που αυτή επιτελεί και με έδρα την Αθήνα.
Στην σύντομη ομιλία του ο Ποιμενάρχης μας επεσήμανε ότι στην Εκκλησία μας έχουμε την ευκαιρία, μέσω των Ι. Μνημοσύνων, να θυμόμαστε τους κεκοιμημένους και το έργο που αυτοί άφησαν πίσω τους και, εάν ο Θεός κρίνει, να τους παρέχει άνεση και ανακούφιση στην δε τελική κρίση να τους δει με επιείκεια, να τους συγχωρήσει και να τους συγκαταριθμήσει κοντά Του.
Τον μακαριστό όμως οφείλουμε, εκτός από το να τον εμπιστευθούμε στην Θεία μέριμνα, για το όλο Ιερατικό και Ιεραποστολικό έργο που επιτέλεσε στην μαύρη ήπειρο της Αφρικής και τους εκεί αδελφούς μας, ευγνωμόνως να τον μνημονεύουμε και εμείς γιατί η προσφορά του κρίνεται ανεκτίμητη και αποτελεί σημαντικό παράδειγμα φιλανθρωπίας και ανιδιοτελούς προσφοράς στην Ι. Μητρόπολή μας.
Μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας και του Ι. Μνημοσύνου τελέσθηκε επί του τάφου του αοιδίμου Επισκόπου κυρού Σπυρίδωνος, στο Κοιμητήριο της Ι. Μονής, νεκρώσιμο Τρισάγιο υπό των αγίων Αρχιερέων, διενεμήθησαν τα ορισμένα από την Εκκλησία κόλλυβα υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του και παρετέθη καφές, ως «συγχώριο».
