Από τη μητρόπολη Κορίνθου μεταξύ άλλων ανακοινώνεται: «Στην Ιερά Μονή Αναστάσεως Χριστού Λουτρακίου λειτούργησε ο Θεοφιλέστατος Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως μας Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος την Παρασκευή, 2 Φεβρουαρίου 2024, ημέρα της εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου.
Ο Θεοφιλέστατος στην ομιλία του προς τους ευλαβείς προσκυνητές της Ι. Μονής ανεφέρθη με αφορμή την εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου στο «Βρέφος Ιησούν» που, όπως όλα τα βρέφη, είχε ανάγκη από τα πάντα. Η Θεοτόκος Μαριάμ, η Παναγία Μητέρα Του το εφρόντιζε με την παρθενική στοργή της. Με ιδιαίτερη μέριμνα, ως όργανο της ενανθρωπήσεως, το ανέτρεφε.
Ο νομιζόμενος πατέρας Του ο σώφρων και ο Δίκαιος Ιωσήφ εξοικονομούσε όλα όσα ήταν απαραίτητα. Εκοπίαζε, εργαζόταν «ο τέκτων». Επροστάτευε το Θείο Βρέφος και την Μητέρα Του.
Όλα εγίνοντο με συνηθισμένο οικογενειακό ρυθμό. Ακόμη και ό,τι είχε ορίσει ο Θεός με τον Μωσαϊκό νόμο για κάθε οικογένεια το ετήρησε η Θεία Οικογένεια. Έτσι την όγδοη ημέρα από την Γέννησή Του το Βρέφος περιτέμνεται˙ «καί ἔσται πᾶς ὅς τέξῃ παιδίον ἄρσεν, τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ περιτεμεῖ τὴν σάρκα τῆς ἀκροβυστίας αὐτοῦ»( Λευ. ιβ΄, 3) και γίνεται η ονοματοδοσία Του.
Και τώρα Βρέφος σαράντα ημερών, έχουν ανεβάσει τον Ιησούν οι γονείς Αυτού στα Ιεροσολύμα, για να Τον αφιερώσουν στον Θεό. Εκεί λαμβάνει χώρα η συνάντηση, η «υπαντή» του πρεσβυτού Συμεών με τον Σωτήρα του κόσμου ως και οι προφητείες του Ιερομύστου και της Προφήτιδος Άννης, ώστε να σημειώνει ο Λουκάς «ο ιατρός ο αγαπητός»: «Καὶ ἦν Ἰωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ (του Ιησού) θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ» (β΄, 33)! Θαυμάζουν ο Ιωσήφ και η Θεομήτωρ, γιατί όλα όσα ακούν στον Ναό του Θεού περί του Βρέφους είναι απόλυτα σύμφωνα με όσα οι Άγιοι Άγγελοι τους είχαν πληροφορήσει.
Θαυμάζουν ο Ιωσήφ και η Θεοτόκος και ᾽μείς μαζί τους, γιατί ο Παντοκράτωρ, ο ποιητής ουρανού και γης που δημιούργησε την οικογένεια˙ «καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ᾿ αὐτόν» (Γεν. β΄,18), «δεν είναι καλό να μένει ο άνθρωπος μόνος˙ ας κάνουμε γι’ αυτόν ένα βοηθό, ο οποίος όμως δεν θα είναι όπως τα άλλα δημιουργήματα.
Ας κάνουμε ένα βοηθό όμοιο και ομότιμο με τον Αδάμ, που να έχει και την ίδια ουσία και αξία και να μην υστερεί απ᾽ αυτόν σε τίποτε, ώστε μαζί και οι δύο να συντηρούν και να διαιωνίζουν το ανθρώπινο γένος» (Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ με σύντομη ερμηνεία, εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,2023, τομ. Α΄, σελ. 23), «ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν» (Γεν. β΄,24), επήρε τη θέση του μικρότερου μέσα σ᾽ αυτή, τη θέση του παιδιού! Ο Νομοδότης που ενομοθέτησε «εν Σινά» την εντολή: «Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου» (Εξοδ. κ’,12) έζησε «ὑποτασσόμενος αὐτοῖς» (Λουκ. β’,51).
Ο Ιησούς υπήρξε υπάκουος και ευγνώμων Υιός και η παρουσία Του ύψωσε το οικογενειακό Του περιβάλλον στον πιο ιδανικό τύπο! Αληθώς, έχει σκεφθεί ο καθένας μας ποια ιερότητα έχει το σύνολο αυτό που λέγεται οικογένεια…»;