Ο Κορίνθιος επιχειρηματίας Δ. Ραψωματιώτης και η οικογένεια του βρέθηκαν στο “στόχαστρο” αρκετών! Άκουσαν πολλά και “κυνηγήθηκαν” από πολλούς. …Τους έτρεξαν και στα δικαστήρια! Τα χρόνια πέρασαν αλλά κατάφεραν και δικαιώθηκαν!
Τώρα ο Δ. Ραψωματιώτης αναρωτιέται αν θα ακούσει ένα συγνώμη από αυτούς που τους δημιουργούσαν όλα αυτά τα χρόνια προβλήματα και τους έβαζαν …τρικλοποδιές!
Αν και το θεωρούμε δύσκολο να συμβεί αυτό (να του ζητήσουν συγνώμη), αυτό που έχει σημασία για τον ίδιο και την οικογένειά του είναι ότι ενωμένοι οι ίδιοι σαν μία γροθιά ξεπέρασαν σοβαρά εμπόδια ως τώρα!
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η παρακάτω επιστολή του Δ. Ραψωματιώτη …προς συγκεκριμένους αποδέκτες!
Από τον επιχειρηματία Δ. Ραψωματιώτη αναφέρεται σε επιστολή του:
“Ήρθε η ώρα που έκλεισε όλος αυτός ο κύκλος του 2015, σε σχέση με το εργοστάσιο ανακύκλωσης, με την μήνυση των κατοίκων της περιοχής που δικαιωθήκαμε, με το πρόστιμο της πολεοδομίας που ακυρώθηκε, με το ποινικό δικαστήριο από το πρόστιμο της πολεοδομίας που αθωωθήκαμε και τώρα με το ποινικό δικαστήριο από τα πρόστιμα της διεύθυνσης περιβάλλοντος που αθωωθήκαμε.
Έτσι απομένει το Διοικητικό πρωτοδικείο που εκ των πραγμάτων θα ακυρώσει τα τότε πρόστιμα.
Τώρα πια, μετά από 6 χρόνια, μετά την τόση λάσπη, την τόση κακία, τα ψεύδη και τις προσπάθειες για εκβιασμούς, υπάρχει περίπτωση να βρεθεί έστω και ένας που να έρθει και να μας ζητήσει συγγνώμη;
Αυτοί που πρωτοστάτησαν , αυτοί που θέλησαν να γίνουν νοματαίοι – πολιτικά πατώντας στα ψεύδη και στις ανυπόστατες κατηγορίες εναντίον μας, αυτοί που νόμιζαν ότι βρήκαν την ευκαιρία για να μας βάλουν στο χέρι και να τους καλύπτουμε τα έξοδα τους, αυτοί που μπορεί μεν να παρασύρθηκαν αλλά αναμετάδιδαν με μανία τα ψεύδη και τις κακοήθειες, αυτοί που νόμισαν ότι μπορούν να μας χρησιμοποιήσουν για να κάνουν πολιτική ή να γίνουν πολιτικοί, όλοι αυτοί, έστω και σήμερα θα έχουν το θάρρος και την αξιοπρέπεια να έρθουν να μας κοιτάξουν στα μάτια και να μας ζητήσουν συγγνώμη;
Δυστυχώς ο πατέρας μας έφυγε με πίκρα για κάποιους που μπροστά του έκαναν τον φίλο και από πίσω έλεγαν και έκαναν διάφορα.
Τουλάχιστον να έρθουν για τα παιδιά μας, που στην πιο τρυφερή εφηβική ηλικία τους βίωσαν τέτοιο μίσος, όχι γιατί ενόχλησαν αλλά γιατί ήταν διαφορετικοί, γιατί ξύπναγαν και ξυπνάνε νωρίς το πρωί για να πάνε στο εργοστάσιο για δουλειά, γιατί έκαναν και κάνουν πολλά ξενύχτια για να σπουδάσουν, γιατί ζουν την θαλπωρή μιας ενωμένης οικογένειας που μπορεί και τα καταφέρνει και ξεπερνάει πολλά.
Ένα συγγνώμη θα ήθελα να ακούσω… τόσο αφελής είμαι.
Υ.Σ. : Και φυσικά και δεν ξεχνάμε και την περίοδο 2007 εώς την οριστική μας αδειοδότηση το 2011 και την έναρξη λειτουργίας του εργοστασίου.
Δεν ξεχνάμε τους διπλοπρόσωπους, αυτούς που μας έγλειφαν και ζητούσαν χάρες που πολύ εύκολα όμως πίσω από τις πλάτες μας οργάνωναν τα αντίθετα και έλεγαν τα αντίθετα σε άλλους.
Δεν ξεχνάμε όλους αυτούς τους κατοίκους της περιοχής που είχαν έρθει στο Νομαρχιακό Συμβούλιο για να αντιδράσουν και να φωνάξουν να μην γίνει το εργοστάσιο, άσχετα αν πολλοί από αυτούς τώρα κάνουν πως δεν έκαναν τίποτα και έχουν και το θράσος κάποιοι να θέλουν να μας πουν και καλημέρα.
Δεν ξεχνάμε τους τότε πολιτικούς, σε διάφορα επίπεδα, που ενώ μας έλεγαν ότι όχι μόνο δεν δημιουργούμε πρόβλημα αντίθετα είμαστε και αναγκαίοι και ξαφνικά “πήραν εντολή” και εισηγήθηκαν και ψήφισαν τα αντίθετα.
Υπάρχουν και αυτοί που ήταν αρνητικοί και δημιούργησαν πολλά προβλήματα, αλλά κάποια στιγμή στην πορεία, μας είπαν “ευτυχώς που είμαστε εμείς και βοηθήσαμε”
Τι να πω…
Ευτυχώς που υπήρξαν και κάποιοι πραγματικοί… και τους ευχαριστούμε”.
