Από τη μητρόπολη Κορίνθου αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Με βαθύτατη θλίψη τελέσθηκε την Τρίτη, 5 Ιουλίου 2022, στις 11 το πρωί, στην Ι. Μονή Παναγίας Φανερωμένης Χιλιομοδίου, η Εξόδιος Ακολουθία της μακαριστής Καθηγουμένης Γερόντισσας Ευπραξίας (κατά κόσμον Θωμαῒδος Ζέρβα 1938-2022), που διατέλεσε επί 34/ετίαν Ηγουμένη της εν λόγω Ιεράς Μονής.
Την Δευτέρα, 4 Ιουλίου 2022, το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος, συνοδευόμενος υπό του Διακόνου του π. Δαμασκηνού Γεννηματά, μετέβη στην Ι. Μονή και ετέλεσε Νεκρώσιμο Τρισάγιο ενώπιον του σκηνώματος της μακαριστής Καθηγουμένης. Μετά το πέρας του Τρισαγίου συνομίλησε πατρικώς με τις μοναχές παρηγορώντας τες και νουθετώντας τες για τα μελλούμενα.
Ο σεπτός Ποιμενάρχης μας στον επικήδειό του, τόσο στην Θ. Λειτουργία όσο και στην Εξόδιο Ακολουθία, αναφέρθηκε στην προσωπικότητα της μακαριστής με τις δύο ονομασίες της, ως «Ευ- πραξία» και ως «καλογριά», αφού με τον βίο της έκανε πράξη αυτά που ο Θεός θέλει για τον κάθε άνθρωπο που τον ακολουθεί, δηλαδή, να πράττει και το καλό και το αγαθό.
Κατάφερε με την αγάπη της να «εξαγοράσει» την αγάπη του Θεού και έτυχε της αγάπης όλων, γιατί όπως γράφει ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης για τον Χριστό: «Ημείς αγαπώμεν αυτόν, ότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς» (Α’ Ιω. δ΄, 19), δηλαδή, αγαπήθηκε από όλους γιατί όλοι γνώριζαν ότι εκείνη πρώτη τους αγαπούσε ανυπόκριτα.
Από τα νεανικά της χρόνια αφιερώθηκε στον Κύριο. Διατήρησε δε «αναμμένη την φλόγα της λαμπάδας της ψυχής της» ως «φρόνιμη παρθένος» έως του τέλους. Απέδειξε το ανδρείο φρόνημα της, στη μαρτυρία που έδωσε με όλη και σε όλη της την ζωή και ευχήθηκε ο Θεός να της χαρίσει, αυτό που η ψυχή της επόθησε, τον αγιασμό δηλαδή και τον Παράδεισο.
Υπήρξε φιλόπονη, υπομονετική και εργατική η μακαριστή Γερόντισσα ασκήθηκε με ταπείνωση, υπακοή και αγάπη προς την Αδελφότητα από το 1957, ως απλή μοναχή, ενώ ηγουμένευσε στην Ι. Μονή Φανερωμένης από του έτους 1988. Επί της Ηγουμενίας της η Ι. Μονή, της οποίας η ίδρυση ανάγεται στο έτος 1700, στερεώθηκε και ανακαινίσθηκε εκ βάθρων και στελεχώθηκε με ευσεβείς μοναχές, με αποτέλεσμα οι προσκυνητές να βρίσκουν σ’ αυτήν τόπο πνευματικής ανατάσεως, τόσο από τον ευπρεπισμένο και καλλωπισμένο χώρο του Μοναστηριού όσο και από την φιλόξενη, καταδεκτική και γεμάτη προσήνεια χριστιανική καρδιά της αοιδίμου και της υπ’ αυτήν Αδελφότητος, αλλά και από την κατάνυξη και πνευματικότητα που δημιουργούσαν το Εκκλησιαστικό φρόνημα της και ο απροσωπόληπτος σεβασμός στον εκάστοτε Επίσκοπο και τους Κληρικούς.
Την μακαριστή και καθ’ όλα σεβάσμια Γερόντισσα Ευπραξία προέπεμψαν με τις ταπεινές προσευχές τους Κληρικοί και Μοναστικές Αδελφότητες μετά των Ηγουμενισσών εκ των Ι. Μονών: Αγίου Γερασίμου, Προφήτου Ηλιού Λουτρακίου, Τιμίου Σταυρού Μαψού, Προφήτου Ηλιού Ζαχόλης, Παναγίας Κορφιωτίσσης, Αγίου Δημητρίου Στεφανίου, Αγίας Μαρίνης Άργους, Εισοδίων Θεοτόκου Μαρκοπούλου κ.ά…”
