Από το Λαογραφικό Περαχώρας έγινε η παρακάτω ανάρτηση:
“ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΑΧΩΡΑ ΣΤΑ ΚΑΛΑΝΗΣΑ
Την Πέμπτη του Πάσχα η μάνα και ο πατέρας ζαίνανε τα ζώα, παίρναμε το μονοπάτι στο δάσος και βγαίναμε στα Στραβά. Εκεί ήταν οι καπεταναίοι, Σπύρος Δόσχορης, Λόλης Κούτρος (Παύλου) και ο Κατσανέας. Πηγαίναμε την παραμονή της γιορτής στα Καλάνησα για το πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής! Κόσμος πολύς!
Έρχονταν από την Ρούμελη, τη Ντοβρένα, το Γερμενό, τ’ Αλεποχώρι, το Σχοίνο και το Λουτράκι με καραβάκι. Όλοι για την Χάρη Της! Οι καλόγεροι τα είχαν όλα ασβεστωμένα και καθαρά. Άλλος έφερνε καρβέλια ψωμί, άλλος κρασί, άλλος κάνα κόκορα, άλλος ντομάτες κι ελιές και άλλοι γίδα και προβατίνα για τις σούβλες. Όλα ρεφενέ!
Κάναμε το μικρό Πάσχα στα Καλάνησα! Μετά την λειτουργία πιάναμε τον χορό της τράτας με πρώτο το τραγούδι της Παναγίας (ωχ, ωχ, Μαμαζό). Κατά το μεσημέρι σταματάγαμε για φαΐ και μετά είχαν σειρά οι πίπιζες και τα νταούλια ως το βράδυ, οι μεγάλοι ντερλικώνανε και χόρευαν και εμείς παίζαμε ξυπόλυτοι στην ακροθαλασσιά.
Έστρωνε η μάνα δύο κουρελούδες χάμω και κοιμόμασταν ξεροί! Μέναμε 5 – 6 μέρες μέχρι να τελειώσουν οι πραμάτειες και στον δρόμο του γυρισμού όλοι φώναζαν… “τον Αύγουστο πάλι”. Καλό αντάμωμα!– Σάμπως και τώρα, που η ζωή μου σιμώνει σιγά-σιγά στο τέλος της, το ταξίδι στην Κυρά των Καλονήσων είναι η πιο ωραία ανάμνηση!
Η ιστορία της Κ.Π. από την Περαχώρα που είναι το μικρότερο παιδί δεξιά της φωτογραφίας στον χορό της τράτας…”
