Από τη μητρόπολη Κορίνθου ανακοινώνεται: «Στο πανηγυρίζον Ι. Ησυχαστήριο «Άγιος Χαράλαμπος» Καλαμακίου λειτούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος το Σάββατο, 10 Φεβρουαρίου 2024, πλαισιούμενος από τους Αιδεσ. Πρωτ/ρους π. Γρηγόριο Θεοδώρου, π. Αθανάσιο Κοντογιάννη, τον Ιερομ. π. Γεράσιμο Λάμπο και τους Διακόνους π. Δαμασκηνό Γεννηματά και π. Χρήστο Χίλια.
Ο Ποιμενάρχης μας στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στον τιμώμενο Άγιο Χαράλαμπο, ο οποίος έζησε σε μια πολύ δύσκολη εποχή, των πρώτων Χριστιανικών αιώνων, που κυριαρχούσαν οι διωγμοί κατά των Χριστιανών και ωστόσο απεβίωσε με μαρτυρικό τρόπο υπέργηρος όντας 113 ετών!
Η ανθρώπινη κακία, ο φανατισμός ή όπως το λέμε σήμερα, ο φονταμενταλισμός, διαχρονικά ωθούσαν τον άνθρωπο να γίνεται εφευρετικός στην κακία και την εποχή εκείνη η τάση αυτή βρίσκονταν σε έξαρση με αποτέλεσμα, όσοι κήρυτταν Ιησούν Χριστόν Εσταυρωμένο και Αναστάντα, τους έβρισκε φρικτός και μαρτυρικός θάνατος με πάσης φύσεως βασανιστήρια, τα οποία μας κάνουν να φρίττουμε και μόνο στην ακοή τους και να διερωτώμεθα πώς τα σκέφτηκαν και τα εκτέλεσαν αλλά και πως οι Άγιοι Μάρτυρες τα υπέμειναν για τον Χριστό.
Ο Άγιος Χαράλαμπος γεννήθηκε και έζησε στην Μαγνησία της Μικράς Ασίας, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Σμύρνη, έγινε Ιερέας από την νεανική του ηλικία πίστεψε στον Χριστό και δίδαξε γι’ Αυτόν στους ανθρώπους και από Αυτόν περίμενε την ανάσταση και την αιωνιότητα. Όταν του ζήτησαν να πιστεύσει και να θυσιάσει στα είδωλα, έχοντας υπ’ όψιν του το «Οὐκ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει οἱ θεόφρονες παρὰ τὸν Κτίσαντα» διερωτήθηκε:
Πώς να λατρέψω ανθρώπους;
Πώς να λατρέψω κτήνη;
Πώς να λατρέψω φυσικά φαινόμενα, όταν ξέρω ότι υπάρχει ο Δημιουργός Θεός; Αυτόν θα πρέπει να δοξολογώ, να ευχαριστώ, να δοξάζω γιατί με έφερε «ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι». Μου έδωσε οντότητα, με έκανε να ξεχωρίζω απ’ όλα τα υπόλοιπα δημιουργήματα και όπως λέει ο Προφήτης και Βασιλιάς Δαυίδ: « ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν» (Ψαλ. η’, 6), μου έδωσε, δηλαδή, το δικαίωμα να είμαι η κορωνίδα της δημιουργίας Του, να είμαι εικόνα και ομοίωμα Του, να αισθάνομαι, να έχω λογική και να μπορώ να εκφράζω τα συναισθήματα μου.
Τα πάντα μας έχουν δοθεί από τον Δημιουργό μας! Τα χαρακτηριστικά του γένους μας, του φύλου μας, η δυνατότητα να αναπαραγόμεθα, η δυνατότητα να πορευόμεθα στη ζωή αισθανόμενοι την ευλογία της πατρότητας και της μητρότητας. Τα πάντα! Αυτά πίστευε και πρέσβευε, από την παιδική του ηλικία έως και τα βαθιά Του γεράματα, ο Άγιος Χαράλαμπος και για αυτή Του την πίστη σύρθηκε βίαια σε βάναυσα βασανιστήρια.
Στις ημέρες μας, άλλοτε με κίνητρα ασαφή και αόριστα και άλλοτε με κίνητρα σαφέστατα και προσδιορισμένα, αρκετοί επιχειρούν να ελέγξουν την Ι. Σύνοδο, τους Αρχιερείς και τους Ιερείς, καλώντας τους ουσιαστικά να καταστούν ασυνεπείς στα θεμελιώδη άρθρα της Πίστεώς μας. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η Εκκλησία μας είναι το ταμείο της χάριτος και της αληθείας του Θεού και είναι αλάνθαστη διότι εν Αγίω Πνεύματι δογματίζει κρατώντας τον άνθρωπο, σταθερό από παρεμβολές, στον αληθινό τρόπο ζωής. Αυτοί που νομοθετούν ισχυρίζονται ότι η Εκκλησία δεν έχει κανένα δικαίωμα να μιλάει!
Εμείς στην Εκκλησία διερωτώμεθα: Σε αυτούς ποιος έδωσε την εξουσία να μιλούν και να νομοθετούν άνομα;
Εμείς στην Εκκλησία έχουμε τον Χριστό και από Αυτόν εκπορεύεται η εμπιστοσύνη και η βεβαιότητα ότι όλοι μας, ναι μεν είμαστε αμαρτωλοί, αλλά ο Κύριος ήλθε «ἁμαρτωλοὺς σῶσαι» (Α Τιμ. α’ ,15)!
Εμείς στην Εκκλησία βρίσκουμε το καταφύγιό μας, λαμβάνουμε την ευλογία του Θεού, έχουμε παράδειγμα τους Αγίους μας και όπλο μας την Προσευχή.
Εσείς;»
